Het maatschappelijke akkoord

Op deze pagina, ga je nadenken over de wettelijke geschiedenis van het auteursrecht.

Hier staat de grondwet van de VS (Artikel 1, Sectie 8) over auteursrechten en patenten:

De Senaat zal de macht hebben [...] Om de Wetenschappelijke Vooruitgang en nuttige Kunsten te bevorderen, door voor beperkte Tijd aan Auteurs en Uitvinders het exclusieve Recht te geven op hun respectieve Teksten en Ontdekkingen; [...]

Let vooral op het stuk over "voor beperkte Tijd". Ondanks het stukje "recht" in het woord "auteursrecht", is auteursrecht geen recht zoals de vrijheid van meningsuiting of zelfs het bezitten van een huis of een stuk land eronder. In het geval van huizen kan de eigenaar het recht van eigendom overdragen aan zijn of haar kinderen, kleinkinderen, enzovoort. Auteursrechten en patenten zijn echter maar van kracht voor een beperkte tijd.

In de afgelopen ongeveer 50 jaar heeft de Amerikaanse Senaat herhaaldelijk de duur van auteursrechten verlengd. Critici hebben opgemerkt dat deze verlengingen net werden ingevoerd toen de eerste Mickey Mousefilm bijna zijn auteursrecht kwijt was. Terwijl alle betrokkenen zeggen dat dit toeval is, is Disney een soort boegbeeld geworden voor het misbruik van auteursrecht. Dit is vrij ironisch, gezien veel Disneyfilms (Sneeuwwitje, Assepoester, etc.) gebaseerd zijn op sprookjes die binnen het publieke domein vallen (iedereen mag ze gebruiken). Maar deze sprookjes zouden nog onder het auteursrecht vallen als de wetten van vandaag bestonden toen de eerste versies van die sprookjes werden geschreven.

Waarom voegden de schrijvers van de Grondwet deze bepalingen toe voor auteursrechten (en patenten)? Wat ze in gedachte hadden was geen absoluut recht op eigendom, maar meer een ruil waarbij de maatschappij de auteurs en uitvinders veel geld laat verdienen aan hun ideeën. In ruil daarvoor moeten de ideeën ooit behoren tot de maatschappij, vrij voor iedereen om te gebruiken.

Heb je ooit een verjaardag gevierd bij een restaurant? Het is heel gewoonlijk dat wanneer ze de verjaardagstaart naar je toe brengen, alle bediendes om je tafel gaan staan en "Happy Birthday" zingen. Dit was echter tot voor kort illegaal. Warner/Chappell Music heeft namelijk het auteursrecht, gebaseerd op het originele eigendom van het lied met dezelfde melodie maar met andere tekst. Dit lied is geschreven door de zusters Patty en Mildred Hill uit 1893 (meer dan een eeuw geleden). De beslissing van een rechter in 2015 heeft dit auteursrecht ongeldig verklaard, maar er kan in beroep worden gegaan door Warner, die ongeveer $2 miljoen per jaar verdiende aan boetes voor het gebruik van het lied, vooral in films.

TerugVolgende